Vrijdagavond 18 juli
Of ik “even” een blog wil schrijven…. Namelijk, "je schrijft
altijd zo leuk". Tja, daar sta je dan en voor je het weet heb je ja gezegd.
Tuurlijk, alles voor de club en ja schrijven is leuk.. maar in de voetsporen
treden van uw blogger Arnold is natuurlijk een ander verhaal.
Afijn ik ben ik en dus ga ik aan de slag op mijn manier.Lekker een beetje langs de banen struinen, wedstrijdje hier,
wedstrijdje daar kijken altijd leuk. Zeker als de temperaturen tropisch zijn,
de saxofoon rustigjes op de achtergrond klinkt en een ieder in top humeur
blijkt te zijn.
Zelfs onze hernia patiënt die die middag geen spoedje bleek
te zijn en anderen voorrang moest geven had zichzelf uit de baalstand verheven
en was fris en fruitig aanwezig.
Velen die de finale net niet gehaald hadden waren eindelijk in wat anders dan een tennis outfit, maar nu vol glitter en glamour, uitgedost. Wat is een
toernooi toch een heerlijk gebeuren.
Beste stuurlui
Wat valt het ook op dat je langs de kant van de baan echt
ongelooflijk goed kunt tennissen. De tips en trucs vliegen laag… “sla nou
alleen op die lange” “hou de bal in het spel (ja duhhh…)” “ze heeft last van
haar been, laten lopen joh” “perfecte bal hoor schat, uitvoering naadje”. Afijn genoeg om thuis nog even over na te denken voor sommigen onder ons.
De uitslagen ga ik hier niet benoemen. (kijk hier voor de uitslagen/winnaars).
De inspanningen die
vond ik groots. Eigenlijk waren echt de meeste partijen gewoon heel spannend.
Rob en Albert verdienen een extra vernoeming. Niet gehinderd door Duclo, Para,
witte en ondefinieerbare pilletjes wisten zij de partij binnen te slepen.
Verder zag ik partijen die niet op papier konden bestaan, van
tevoren niet verzonnen waren, niet als setje waren ingeschreven, de uitslag van
tevoren al bekend was en de verliezer alsnog de hoofdprijs kreeg… ik snapte er
geen snars van maar wellicht kwam dat omdat het voor mij tenslotte ook al
vrijdag was en een lange week was.
Rectificatie
Overigens wil ik het voor een aantal genoemde trouwe leden
in de vorige blogs toch nog wel even opnemen. De tel was regelmatig kwijt, de
namen verbasterd, later verbeterd en alsnog werden er conclusies getrokken die
alleen “naasten” kunnen trekken. Zij die niet genoemd mag worden (CSE voor intimi, red.) had echt een
top week en moet dus eigenlijk gewoon met naam en nummers genoemd worden, wie
wil er nu niet met haar mixen in een volgend toernooi….
Over mixen gesproken… ach nou ja la ma.
Alle partijen keurig gespeeld, geen onvertogen woord, wat
een klus voor de wedstrijdleiding. Echt toppers hoor die mensen. Zo nu en dan
zelfs ook nog zelf op de baan om toch die partij maar gespeeld te krijgen.
Duidelijk genietende van hun rol, allemaal… respect! En vergeet niet dit was
een totaal nieuw team met een ingewerkte captain en ondanks alles presterende
alsof ze al jaren met elkaar samen werken. Never change a winning team!!
(gratis tip!)
Een minuut stilte voor de slachtoffers van de vliegtuigramp,
indrukwekkend en zeer terecht dat ook wij in deze sportieve setting hier bij
stil staan. Pffff… tel je zegeningen maar weer!
Loterij
Tussen de theaterbonnen, taartenbonnen, autowasstraat-bon,
pakjes thee verscheen ineens een tegoedbon voor een tennisles bij Ed.
Wat
schetst onze verbazing...?
De prijs gaat naar de veel in de nachtelijke uren
besproken dubbelpartner van een ehhhh gewaardeerd lid en een teleurgesteld
lid! Tuurlijk een loterij is een mazzeltje, toevalstreffer, gelukje… maar ik
kan mij toch niet aan de indruk onttrekken dat hier een boodschap in zit. Deze
man moet gewoon lid worden en meer gaan tennissen… kan toch niet anders?
De hoofdprijs van de loterij gaat naar nr. 133….. het was
nog lang onrustig op het terras.
Onrustig terras
Overigens… over onrustig op het terras gesproken. Het was de
hele week lang onrustig op het terras. Wat is het toch fijn dat er altijd, en
ja meestal dezelfde, maar ja iemand moet het doen, sponsors zijn die de club
een warm hart toedragen en geheel belangeloos het terras blijven vullen, de bar
blijven bezoeken en de sfeer hoog houden….
Afijn al met al een cluppie om trots op te zijn en van te
genieten!!
Nog twee weken en dan gaan we het open toernooi in. Laten we
hopen dat de catering onder leiding van Hans in deze twee weken de kans krijgt
te herstellen van de blaren, de bar weer gevuld kan krijgen, het bier weer op
temperatuur kan brengen en vooral de zon weer zo heerlijk kan schijnen. Op
deze manier hebbie geen vakantie nodig toch??
Bedankt allen voor deze heerlijke week en see you all-in two
weeks!
Een welgemeende x van de mysterieuze blogger
Geen opmerkingen:
Een reactie posten